Srednjoškolski dom je dom učenika srednjih škola sa najdužom tradicijom na teritoriji bivše Jugoslavije. Možemo ga nazvati začetnikom brige o srednjoškolcima.

Učitelj Gavra Putnik 1888. godine pokreće inicijativu da se učitelji sa područja Karlovačke mitropolije udruže i osnuju Konvikt radi školovanja svoje i druge dece u kome bi učenici imali besplatan stan, hranu i nadzor. Izabran je Novi Sad, koji je u to vreme bio ekonomski, kulturni i školski srpski centar, a u izradi pravilnika učestvovao je i pesnik Jovan Jovanović Zmaj. Srpski učiteljski konvikt, kako se tada zvao, počeo je sa radom 1895. godine sa 24 pitomca i 18 pitomica. Od tada je menjao ime nekoliko puta (Internat srednjih tehničkih škola od 1948. godine), ali nikad namenu. Od 1968. godine postaje ženski Srednjoškolski dom koji prima samo učenice srednjih škola, a od 1976. godine nosi naziv Srednjoškolski dom do danas.

Izgradnja doma realizovana je sredstvima darodavaca i dobrotvora iz reda sveštenstva ( mitropolit sremsko-karlovački i patrijarh Georgije Branković), privrednika (veleposednik Lazar Dunđerski) ali i učitelja (učitelji Aleksandar i Milan Konjović), samog prvog upravnika doma (Arkadije Varađanin), kao i organizovanjem dobrotvornih priredbi i balova.